Rozdział 13

Siedzieliśmy obok siebie na łóżku w absolutnej ciszy.
Niall się we mnie wyczekująco wpatrywał a ja zastanawiałam się od czego zacząć i co ja mam mu właściwie powiedzieć.
- Sam, pamiętasz jeszcze że chciałaś ze mną o czymś pogadać? - spytał z uśmiechem chłopak.
- Tak, pamiętam. Tylko myślę - odpowiedziałam z powagą. Blondyn od razu przybrał inny wyraz twarzy. Wiedział że nie mam ochoty na żarty.
- Coś się stało? - spytał.
- Nic tylko chodzi o tą naszą ostatnią rozmowę. Pamiętasz, jak prosiłeś mnie o zaufanie, potem ja się rozbeczałam...- zaczęłam wymieniać szczegóły z tamtejszego zdarzenia.
- Tak pamiętam - przerwał mi.
- No więc chciałam z Tobą o tym pogadać tylko mi nie przerywaj. Po prostu słuchaj. Chciałam powiedzieć że ja nie chcę się wiązać czy angażować w jakikolwiek związek. Nie chodzi mi tu konkretnie o Ciebie bo jesteś naprawdę wspaniały. Myślę tak bardziej ogólnie. Wiesz, zakochałam się tylko raz w całym moim życiu. To było wspaniałe. Zatraciłam się w tym związku całą sobą. Miał na imię Sebastian i poznaliśmy się na obozie siatkarskim na który wyjechałam razem z Olivką i moją siostrą Laurą. Wszystko było wspaniale. On był taki miły i czuły. Zawsze dbał o to by niczego mi nie brakowało. Spędzaliśmy ze sobą całe dnie a czasem nawet i noce gdy wybieraliśmy się na spacery po plaży. Rany Niall, ja byłam taka szczęśliwa! O tym związku wiedziała tylko Olivia bo nie chciałam nikomu mówić. Jednak wszystko co dobre kiedyś się kończy. Pewnego wieczoru Sebastian strasznie nalegał bym poszła z nim do łóżka. Od razu odmówiłam bo nie czułam się gotowa, miałam dopiero 16lat. Nie chciałam robić tego wbrew swojej woli bo przecież nie tak to powinno wyglądać. Prosił wielokrotnie ale ja byłam nieugięta. w końcu nie wiem czy się na mnie obraził czy zezłościł ale nie odzywał się do mnie przez tydzień. Potem jak gdyby nic się nie stało wrócił, przeprosił i próbował wszystko naprawić. Ja naiwna byłam tak zakochana że mu uwierzyłam że jest mu przykro i znowu byliśmy razem. Kilka dni później dziewczyny miały osobne ćwiczenia nad wodą. Zapomniałam swoich okularów przeciwsłonecznych więc powiedziałam Olivii że wracam się do domku i zaraz przyjdę. Gdy tam weszłam to oniemiałam z wrażenia. Natknęłam się na moją siostrę w łóżku razem z Sebastianem. Gdy ja mu odmówiłam to po po prostu znalazł sobie inną która dała się namówić. Nie mogłam uwierzyć że mi to zrobił. Zaczęłam się drzeć że jak on mógł mi to zrobić, że myślałam że mnie kocha. Powiedziałam o wszystkim siostrze. Milczała. Jednak odezwał się Sebastian. Zaczął jej mówić by mi nie wierzyła bo mówię tak tylko dlatego że jestem zazdrosna i że mnie nikt nie kocha. Patrząc mi prosto w twarz powiedział że jestem zwykłą zazdrosną suką. Moja siostra mu uwierzyła. Mimo tego że tyle razy próbowałam jej to wytłumaczyć to ona i tak wierzyła jemu! Dla niego byłam potem już tylko nic niewartą suką, rozumiesz!? - na samo wspomnienie tego lata w moich oczach stawały łzy. To za bardzo bolało. Nie miałam pojęcia że dwie osoby które kocha się najbardziej na świecie mogą aż tak zranić.
- Sam, tak strasznie mi przykro. Ja nie wiedziałem - powiedział i przysunął się jak najbliżej mnie.
- Wiem Niall. Ale teraz przynajmniej wiesz czemu nie chcę się z Tobą wiązać. Moja przeszłość po prostu wszystko niszczy. Wszystko dzięki czemu mogę być szczęśliwa. Te wspomnienia za bardzo bolą - odpowiedziałam.
- Mnie nie interesuje twoja przeszłość tylko przyszłość. Chcę się w niej znaleźć Sam, i to nie jako przyjaciel. Proszę spróbuj mi zaufać - mówił z niewyobrażalnym smutkiem w głosie. Było mi go żal. Tak bardzo go krzywdziłam a ten mimo to nie ustępował.
- Przykro mi Niall. Pamiętasz? Jestem tylko zwykłą suką - powiedziałam oschle próbując wstać z łóżka. Chłopak mi to uniemożliwił. Chwycił mnie mocno za rękę i przyciągnął do siebie. Znalazłam się jeszcze bliżej niego niż poprzednio. Próbowałam się wyrwać jednak na marne.
- Nigdy więcej nie waż się tak mówić, rozumiesz?! To że jakiś debil tak powiedział to nie znaczy że to prawda! - w jego tonie głosu można było wyczuć zarówno troskę jak i zdenerwowanie.
- Przepraszam Cię. Wybacz ale naprawdę nie chce nawet próbować. Nie chce znowu popełnić tego samego błędu. Nie chce znowu cierpieć! - wywrzeszczałam.
- Czy ty naprawdę uważasz że ja jestem taki sam jak ten koleś? Czy naprawdę sądzisz że mógł bym cię tak skrzywdzić? - był wyraźnie urażony tym co powiedziałam. - Ja chcę tylko żebyś mi zaufała czy to naprawdę tak wiele?!
Nie wiedziałam co powiedzieć. Siedzieliśmy obok siebie i dzieliły nas już tylko centymetry. wpatrywałam się w niego uważnie. Co widziałam? Złość, smutek, ,miłość, ciepło, troskę, nie do wierzenie i bezsilność.
Jego oczy znów nie pozwoliły mi się oderwać. Tym razem nie były takie błyszczące i pogodne jak zawsze. Były matowe i szkliły się od łez.
W tym właśnie momencie uświadomiłam sobie że ja tak nie mogę. Nie wytrzymam. Nie potrafię ukryć tego że Niall mi się podoba. Boję się ale wiem że jestem zbyt mało asertywna i i tak spróbuję. Znowu popełnię ten błąd. Tym razem przez własną głupotę.
Byłam spragniona jego ciepła i dotyku. Brakowało mi tej delikatności jaką mnie obdarował poprzednim razem. Gdy się tak na niego gapiłam to ja tym razem się zbliżyłam. Niall był zdziwiony jednak nie zdążył nic powiedzieć bo złączyłam nasze usta w pocałunku. Musnęłam czule jego dolną wargę. Fala ciepła ogarnęła moje ciało. Tego mi było trzeba. Chłopak się do mnie zbliżył i objął moją talię ręką. Postanowił przejąć pałeczkę. Z początku był tak subtelny jak poprzednio jednak po chwili zaczął mnie całować coraz namiętniej. Był spragniony bliskości. Nie protestowałam.
W końcu oderwaliśmy się od siebie by zaczerpnąć powietrza.
- Czy to znaczy że dasz mi szansę? - spytał rozpromieniony Niall.
- Tak. Dam Ci szansę ale tylko jedną - odpowiedziałam.
- Dziękuję Ci Sam! Obiecuję że będę o Ciebie dbał. Niczego Ci nie zabraknie, zawsze będziesz szczęśliwa a ja nigdy Cię nie skrzywdzę - wyznał patrząc mi prosto w oczy.
- Bardzo się cieszę Niall że tak mówisz. Czas pokaże czy jesteś w stanie dotrzymać obietnicy.
- Oczywiście że jestem w stanie - powiedział po czym delikatnie i krótko musnął moje usta.
Byłam szczęśliwa. Wiedziałam że nie pożałuję tej decyzji.
Jeszcze długo leżeliśmy na łóżku w sypialni chłopaka i rozmawialiśmy. Nawet nie wiem kiedy ze zmęczenia zasnęliśmy.
Gdy się nad ranem przebudziłam zobaczyłam że leżę w ramionach chłopaka.
W pierwszym momencie się trochę zdziwiłam, ale wiedziałam że jestem bezpieczna.
Wiedziałam że nawet jak Niall śpi to nic mi nie grozi.
Z pełnym poczuciem bezpieczeństwa z powrotem udałam się w krainę snów.

******************************************************************************

Hejka ;*
Mam nadzieję że rozdział się spodobał :)
Przepraszam że dodaję go tak późno ale zrozumcie, ja też mam szkołę, naukę i milion innych spraw na głowie :P
Za wszelkie błędy przepraszam ale nie mam siły ich już sprawdzać -.-
Następny rozdział już wkrótce!

Sami <3