Rozdział 12

- Dobra, co my tu mamy. Papryka, cebula, kawałek kiełbasy, pieczarki - zaczęłam wymieniać pod nosem.
- Jakieś pomysły? - spytał zniecierpliwiony Liam.
- Macie ziemniaki?
- Mamy - odpowiedział zadowolony Niall.
- No to zrobimy zapiekankę - powiedziałam wyciągając wszystkie potrzebne składniki. Chłopcy posłusznie do mnie podeszli i poprosili o wskazówki co mają robić.
Przygotowywanie obiadu przebiegło nam w bardzo miłej atmosferze. Włączyliśmy radio, dużo się śmialiśmy i żartowaliśmy. Zdecydowanie tą dwójkę polubiłam chyba najbardziej!

Po godzinie roboty wyciągnęliśmy piękną, pyszną zapiekankę z pieca.
- O jej Sami ona wygląda genialnie! - wrzasnął Niall.
- Dziękuję. Jednak to nie zmienia faktu że nie możesz jej zjeść - odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy i w tym momencie do domu wparował Louis z siatkami, zaraz za nim Zayn a na samym końcu Olivka i Harry trzymający się za ręce. Jak słodko.
- W samą porę, właśnie skończyliśmy robić obiad - odezwał się Liam.
- Tak, weźcie talerze i idźcie siąść do stołu. Olivia pomożesz mi? - poprosiłam.
- Jasne - odpowiedziała i weszła ze mną do kuchni.
Gdy już wszyscy chłopcy opuścili pomieszczenie, po prostu nie wytrzymałam.
- No gadaj jak było na randce - spytałam podekscytowana.
- Rany Sam, było wspaniale! Praktycznie w ogóle nie zwracaliśmy uwagi na film. Harry dużo żartował, prawił mi komplementy. Był taki kochany. Myślę że naprawdę mu się podobam co mnie bardzo cieszy, nie ukrywam. No jednymi słowy świetnie się dogadujemy! - aż miło było patrzeć na jej szczęście. Cieszyłam się razem z nią.
- No to gratulacje! Jesteście oficjalnie parą? - ciekawość mnie zżerała.
- Nie, omówiliśmy ten temat bo Harry nalegał i postanowiliśmy jeszcze się trochę wstrzymać. No a ty, opowiadaj jak tam sprawy z Niallem? Co postanowiłaś? - zmieniła szybko temat.
- Pogadałam sobie dzisiaj troszkę z Liamem i stwierdziłam że Niallowi wszystko opowiem. Ty przecież masz rację powinnam dać mu szansę. Nie chcę potem żałować że nie spróbowałam. Wydaje mi się że warto więc pogadam z nim jeszcze dziś - wyznałam.
- No i brawo kochana! Zobaczysz, wszystko się ułoży. Dasz radę tylko bądź stuprocentowo szczera - odpowiedziała z entuzjazmem.
Znając nas pogadałybyśmy jeszcze dłużej ale niestety nasze ploteczki przerwali chłopcy. Ich wrzaski że są głodni, ze burczy im w brzuchach i że chcą jeść ustały dopiero gdy wraz z Olivią weszłyśmy do salonu z zapiekanką i sokiem w rękach.
Ledwo postawiłyśmy jedzenie na stole a Niall rzucił się na nie jak by przez miesiąc nic nie miał w ustach. Gdzie on to mieści to ja nie wiem. Podziwiam.
Obiad zleciał w miłej atmosferze. Wszystkim bardzo smakowało i dziękowali że ich nakarmiłam. Nie obeszło się bez opowieści jak to Niall zjadł wszystkie składniki na obiad. Liam był zbyt zbulwersowany by pominąć ten fakt.
Po zjedzonym posiłku posprzątaliśmy ze stołu i usadowiliśmy się przed telewizorem. Padło na jakiś horror. Szczerze mówiąc nie pamiętałam tytułu.
Gdyby ktoś wszedł do domu i nas poobserwował to wziął by nas za bandę wariatów!
Zayn - skupiony patrzył w ekran nawet nie mrugając.
Harry - dzielnie siedział i przytulał trzęsącą się Olivkę.
Olivka - cała się trzęsła i mocno przytulała się do Harrego.
Liam - omalże nie zasnął na fotelu. Jeszcze chwila a by z niego zleciał.
Niall - siedział na podłodze z miską popcornu (nie mam pojęcia kiedy go zrobił) i bardziej skupiał się na jedzeniu niż na filmie.
Lou - siedział obok mnie i patrzył na mnie z nie do wierzeniem.
Ja - byłam usadowiona na wprost telewizora i na strasznych chwilach albo się uśmiechałam albo się śmiałam.
No po prostu grupka psycholi.
Co te filmy robią z człowiekiem. Ja po prostu nie mogłam tam wytrzymać.
- Sam, wiesz że ja już oglądałem ten film? - spytał w pewnym momencie Zayn.
- No i co w związku z tym? - nie bardzo wiedziałam o co mu chodzi.
- No nie jestem pewien czy zaraz też Ci będzie tak do śmiechu - powiedział rozbawiony.
- Czemu? O co chodzi?
- Oglądaj to się przekonasz - odpowiedział i z powrotem zapatrzył się w ekran.
Byłam bardzo ciekawa o co mu chodzi. Mógł mi przecież od razu powiedzieć a tak to mnie ciekawość zżerała. Siedziałam i oglądałam, oglądałam i oglądałam.
Nadszedł ten moment i od razu wiedziałam że o to chodzi. Gdy mulat zobaczył moją reakcje to tylko zaczął się głupkowato śmiać.
Musiałam komicznie wyglądać. Potwornie mnie zemdliło i poczułam jak z twarzy odpływa mi krew. Może zrobiłam się zielona? Bardzo prawdopodobne.
Na co tak zareagowałam? Na scenę mordu! Na początku lajcik, biją się, wywracają a potem KREW!
Nie mam pojęcia czemu ta krew mnie aż tak obrzydzała ale mam tak od zawsze i nie mogę temu zaradzić.
- Dobrze się czujesz? - spytała po chwili Olivia.
- Tak, czuję się świetnie ale chyba pójdę się zdrzemnąć. Głowa mnie dalej boli i wolała bym odpocząć - odpowiedziałam.
- No dobra, to idź - powiedziała koleżanka.
- A Ciebie Zayn, jak wrócą mi siły, to zabiję! - wypowiedziałam te słowa z udawaną wściekłością w głosie. W odezwie chłopak się tylko ponownie zaśmiał.
Drzemka miała być tylko wymówką żeby nie oglądać tego filmu. Była 16 a ja miałam iść spać? Z początku wydawało mi się do dziwne ale naprawdę zrobiłam się śpiąca.
Miałam w planach pogadać z Niallem ale oglądał film więc stwierdziłam że mogę to zrobić jak wstanę.
Dotarłam w końcu do łóżka, odkryłam kołdrę i ledwo co zdążyłam się położyć a już spałam.

Gdy się obudziłam czułam się już o niebo lepiej. Ku mojemu zdziwieniu nawet głowa mnie mniej bolała.
Jedna rzecz jednak mi nie pasowała. Jak się kładłam było jasno a wstaję i jest ciemno.
W momencie się poderwałam i sprawdziłam na budziku która jest godzina. 22:17.
- Fuck - wyszeptałam pod nosem. Miałam pogadać z Niallem!
Obiecałam sobie że mu powiem to mu powiem.
Wstałam z łóżka i pokierowałam się schodami w dół do salonu.
Zastałam tam Liama oraz Olivkę która spała na Harry. Słodkie.
- Ej, wiecie gdzie jest Niall? - spytałam szeptem by nie obudzić koleżanki.
- Przed chwilą poszedł do góry bo stwierdził że jest już zmęczony - odezwał się Li.
- Który to jego pokój? - stwierdziłam że nie odpuszczę.
- Pierwsze drzwi po lewej - odpowiedział.
Uśmiechnęłam się w ramach wdzięczności i powędrowałam  z powrotem na górę. Miałam tylko nadzieję że chłopak jeszcze nie śpi. Zapukałam delikatnie żeby w razie czego go nie obudzić.
- Wejdź - usłyszałam. Nacisnęłam klamkę i weszłam. Kompletnie się nie spodziewałam tego co ujrzałam.
Niall stał odwrócony do mnie plecami i miał na sobie tylko bokserki w zielone koniczynki.
- Czego chcesz? - spytał nie odwracając się.
- Pogadać - odpowiedziałam nieco speszona. Na dźwięk mojego głosu chłopak najpierw podskoczył ze strachu, potem się do mnie odwrócił a na końcu zrobił się czerwony.
Nie wytrzymałam i zaczęłam się głośno śmiać.
- Sory ale twoja mina była bezcenna! - wydusiłam z siebie próbując złapać oddech.
- Przepraszam myślałem że to któryś z chłopaków. Gdzieś tu leżały moje spodnie - był zażenowany całą ta sytuacja. Zaczął szukać zagubionej części garderoby.
- Daj spokój ze spodniami. Chciałam z tobą pogadać. - powiedziałam już opanowana.
- Ach rozumiem. Ty nie chcesz żeby zakładał spodnie! - wrzasnął zadowolony Niall.
- Dobra, dobra. Nie wyobrażaj sobie za wiele! - odpowiedziałam uśmiechając się.
- To o czym chciałaś pogadać? - spytał podchodząc bliżej.
- Chodź może usiądziemy - powiedziałam kierując się w stronę łóżka. Chłopak podążał za mną.
Usadowiliśmy się wygodnie a ja przykryłam się nieco kołdrą bo było chłodnawo. O dziwo Niallowi nie było zimno w samych bokserkach.
Wzięłam głęboki wdech i zaczęłam gadać.

*******************************************************************************
Rozdział 12 dodany :)
Specjalnie jest trochę dłuższy dla Angeliki <3
Urozmaiciłam go o kilka zdjęć no i mam nadzieję że się spodobał :)
Po raz kolejny bardzo wam dziękuję za tyle odwiedzin i komentarzy ;**
Wiem że się powtarzam ale dla mnie to naprawdę wiele znaczy! Ogromna motywacja xx

Zapraszam wszystkich z pytaniami na ASK'a.
Czekajcie na następny rozdział ;*

Sami<3