PROLOG

SAMANTHA

Kto by przypuszczał że w tak krótkim czasie może wydarzyć się tak wiele.
Jak gdyby nigdy nic, codziennie wstajesz, jesz śniadanie, jedziesz do szkoły, wracasz, jesz obiad, uczysz się i idziesz spać. Dzień w dzień powtarzają się te same czynności. Twoje życie jest monotonne i brakuje w nim jakiegokolwiek sensu.
Następuje kolejny dzień. Myślisz, że jest taki jak każdy. Wstajesz i powtarzasz te wszystkie czynności aż w pewnym momencie co się zmienia. Nic nie idzie według tego jednego schematu, bo jego porządek burzy dość nie codzienna rozmowa.
Teraz pytanie co się dalej stanie i jak ta sytuacja się rozwinie.

Stałam rozmyślając tak na szkolnym korytarzu już dobrą chwilę. Dopiero po pewnym czasie zdałam sobie sprawę z tego że nauczycielka z którą jeszcze przed momentem rozmawiałam, wpatruje się na mnie z niepokojem i zarazem zdziwieniem wypisanym na twarzy.
Nagle poczułam ból w przedramieniu. To cios, który wymierzyła mi Olivia próbując ściągnąć mnie do rzeczywistości.
- Sam, czy wszystko w porządku ? - spytała niepewnie pani Parks.
- Taa.. Taaaak. Tak proszę pani.
- Dobrze, a więc wracają do tematu, proszę dajcie to swoim rodzicom żeby przeczytali i podpisali. W razie jakichkolwiek pytań mogą dzwonić. Na decyzje mają czas do jutra. - mówiła wręczając nam obu do rąk całkiem gruby plik kartek.
- Ymmm.. A co to takiego jeśli możemy wiedzieć ? - zapytała po chwili Olivia.
- To moje drogie, jest program wymiany zagranicznej.
- Jakiej wymiany zagranicznej ? - tym razem to ja zadałam pytanie. Nie bardzo ogarniałam o co jej chodzi.
- No jak to, jakiej. - zaśmiała się. - Między szkolnej. Chce żebyście wyjechały do Londynu.

Ostatnie zdanie odbijało mi się echem w głowie i nie mogłam skupić się na dalszej części rozmowy. Praktycznie nic z niej nie pamiętam. Wiem tylko że jest to wymiana dla dwóch najlepszych uczniów szkoły i trwa dwa semestry, czyli cały rok. Tak przynajmniej powiedziała mi Olivia. Ona jakimś cudem nie straciła świadomości i była w stanie wysłuchać do końca pani Parks.

- No to co Sami, jedziemy do Londynu ! - to zdanie wręcz wykrzyczała mi Oli do ucha gdy rozbrzmiał dzwonek i w końcu powędrowałyśmy w stronę klasy.
- Jeszce się tak nie ciesz. Największa przeszkoda przed nami. Moi rodzice ... - odparłam z brakiem zapału a raczej z rezygnacją. Wiedziałam że to jest zbyt piękne by było prawdziwe a ta sytuacja z pewnością zakończy się niepowodzeniem.

14:35, koniec lekcji. Pora udać się do domu. Najbliższe dwie godziny będą decydować o reszcie mojego życia, o mojej przyszłości. Oby rodzice byli w dobrych humorach ....

*****************************************************************************
No i mamy prolog ! Jest nawet wcześniej niż planowałam bo znalazłam chwilkę wolnego czasu :)
Szczerze mówiąc, mnie nie do końca zadowala. Miało to wyglądać trochę inaczej no ale dobra.
Pierwszy rozdział obiecuję że będzie lepszy ! :D
Tym czasem to wy oceniajcie i dzielcie się opinią w komentarzach ;)
Jeśli chcecie być na bieżąco informowani o nowych rozdziałach to dajcie znać <3

Pozdrawiam,
     ME<3